Musalla Taşı

[melleseferi]

Musalla Taşı

bir zamanlar bir psikojoji kitabında okudugu bir bolum vardı.
hayatın ve getirilerini kıymetini anlamak için
tavsiye edilen bir metod vardı için de.

DENİYORDU Kİ:arada bir çok bunaldıgınızda hayatın sizin için çekilmez hale geldigini
düşündügünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün::

cümleyi ilk okudugumda çarpılmıştım.
ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum::
ama KENDİ ÖLÜMÜNÜZÜ VE CENAZENİZİ düşünmemiz tavsiye ediliyordu:

tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladıgını düşündüm o an..
ama ön yargı duşmanı biri olarak okumaya devam ettim:

DİYORDUKİ: bunları düşündügünüzde dunyadaki yerinizi,
dünyayı terk ettiginizde oluşacak boşlugu sevdikleriniz ve sizi sevener için öneminizi anlayacaksınız:

o anda geriye donme şansınız olmadıgını,
hayat denen kredinizin bittigini ve onlara yanıt verme şansınız olmadıgını düşünün:

    TEKRARA SARILMA BİR KEZ DAHA SEVME İHTİMALİNİZİN BİTTİGİNİ HİSSEDİN:

dünyadaki küslüklerin ayrılıkların kavgaların yanında bu acının dönülmezligin korkunç çaresizligini yaşayın:
bırakın canınız yansın,
bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz:
orada, o musalla taşında düşünün kendinizi:
seyredin su an  çevrenizde olanların yüz ifadelerini:

akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin:
kitaba devam etmeden bıraktım kenara
ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım:
eşimi,oglumu,annemi,babamı,kardeşlerimi
ve diger tüm çevremi oturttum tek tek
kendi cenaza törenimdeki yerlerine.
birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini:
hayatımda çok nadir bu kadar canım yamıştı:
görüyordum işte BABAAAA diye aglaya BİRİCİK OGLUMU.
EŞİM kucagında AGLAYAN EMANETİMLE
ayakta durmaya çalışıyordu per perişan::
KOCA ÇINAR BABACIGIM belli belirsiz dualar okuyordu,
o gözümden hala gitmeyen gururlu duruşuyla.
ANNEM.cigerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi
hem içine hem dışına akıtıyordu göz yaşlarnı::

KARDEŞLERİM AKRABALARIM:
çok erken gitti,doyamadı ogluna.diyordu
acıyan ses tonlarıyla:

VE DOSTLARIM:olarda şaşkındı.
BAZISI: daha dün birlikteydik nasıl olur.. diyordu:
bunları seyredip onlara.HAYIR ÖLMEDİM BURDAYIM.demek istedim hayal oldugunu unutarak.
sonra anladım yazarın ne demek istedigini daha devamını okumada kitabın:

FARKINDALIK:önemli bir kavramdır psikolojide.
belkide hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalıgı göstermek istemişti yazar:
almam gereken dersi ve mesajı almıştım.
şimdi ne kitabın adını nede yazarı hatırlamıyorum:
şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum:
bu olayda tek farkındalık da yok üstelik:

biraz kendime geldikten sonra
devam ettim hayatımın en zor hayaline:
sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı:

onlarda bıraktıgım izleri.
yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek ben konuşturacaktım hayalimde:
içlerini okuyacaktım,senaryo bana ait olacaktı:
yaşarken neler yazmıştım,ölümümle neler okuyacaktım:
gerçek duygularıyla ulaşmaya çalıştıgım.
ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod  degildi.
deşifre etmem gereken metin.
CANIM OGLUMUN.söyleyecek çok şeyi yoktu..
özleyecekti,yoklugumu hissedecekti,
aglayacaktı aklına geldikce.

belki ölümün ne anlama geldigini hisssedecek yaşa gelinceye kadar
sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları:
 ama hayal bu ya 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oglumu:
hayal-meyal hatırlıyorum be baba seni..
keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkege sohbet etseydik seninle.
bak mezuniyet törenimde de babasızdım.
askere giderken kimin elini öpecegim senin yerine:
diyecek canı yanarak bir köşede.
SEVGİLİ EŞİM.benim muhteşem hatunum nasıl doyar bensizlige?
o ki benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana..
hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı:
bir daha seni seviyorum diyemeyecekti:
bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı:
ve her sabah bensiz başlayacaktı koskoca güne:
tek cümlesi takıldı o gün içime:
OYUN BOZANLIK YAPTIN BE BÖCEGİM,
HANİ BERABER ÖLECEKTİK?::
BABAM-ANNEM
o bugune kadar evlat olarak mutlu edecek
hiçbir şey yapamamanın acısıyla kahroldugum güzel insanlar.
heleldi şüphesiz hakları..
bilerek hiç kırmamıştım oları:
üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarıa muhtactım:
kaç anne ve babanın çekebilecegi bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak:
her halde insanın uzun yaşadıgına üzüldügü nadir onlardan olsa gerek:
digerlerine geçmiyorum::
ben o gün kurdugum hayalle canımın tüm yanmasına ragmen.
YENİDEN DOGDUM
bilgisayar diliyle::FORMAT ATTIM HAYATIMA::
sahip olduklarımın farkına vardım ve hala efes alıyor oldugum için ŞÜKRETTİM.
gözlerimi açtıgım anda o kötü ve acı sahne bitmiş,
oyun perde demişti.
PEKİ YA HAYAL DEGİLDE GERÇEK OLSAYDI,
VE PERDE BİR DAHA AÇILMAMAK ÜZERE KAPANSAYDI.
işte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza degmiş olmalı:
 BELKİ GERİLDİNİZ KÖTÜ OLDUNUZ
AMA DEVAMINI GETİRİRSENİZ BUNA DEGER BENCE:

BENCE BU YAZIYI SADECE OKUYARAK BIRAKMAYI:
       
       LÜTFEN ARADA BİR:
   BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN:
DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN:

ÖLÜMÜN KİME VE NE ZAMAN GELECEGİNİ
YÜCE ALLAH'DAN BAŞKA BİLEN YOK..

İŞTE BU YÜZDEN HAZIR YAŞIYORKEN VE NEFES ALIYORKEN
YAPABİLECEKLERİNİZİ YAPIN,
    ERTELEMEYİN..
 bilerek- bilmeyerek kırdıgınız kalpleri tamir edin.

sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın:

            VE EN ÖNEMLİSİ::

          VERDİGİ-VERMEDİGİ,
    ALDIGI-ALMADIGI HERŞEY İÇİN,
       TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN,
           YÜCELER YÜCESİ,
          Y A R A D A N ' A

alıntı