Caner'in Babasından Ailelere Altın Tavsiyeler

[melleseferi]

Her şey down sendromlu sporcu Caner Ekin’in geçen yıl Kıtalararası Boğaziçi Yüzme Yarışı’na katılmasıyla başladı. Caner o yarışta bir ilke imza atarak yaklaşık altı buçuk kilometrelik parkuru tamamladı ve yarışı bitiren ilk down sendromlu sporcu oldu. Aradan bir yıl geçti. Caner aynı yarışa bir kez daha katılmaya karar verdi ve yine aynı başarıyla yarışı bitirdi. Hatta katıldığı bir televizyon programına telefonla bağlanan Başbakan Erdoğan “Seni orada gördükçe senden güç alıyoruz. Çok yakışıklısın! Ben seni çok seviyorum. Boğaz’ı geçme noktasındaki azminden dolayı Canerimizi kutluyorum” diyerek engelli çocuğu olan ailelerinin çocuklarını eve hapsetmemesi gerektiğine dikkat çekti.
 
Caner’in bu başarısının ardında ailesi var. Babası Savaş Ekin, Caner’i topluma kazandırmak için var gücüyle çalışmış: “Caner, ilk çocuğumuz. 1982 doğumlu. O yıllarda Türkiye’de down sendromu bilinmiyordu. Hamilelik döneminde eşim doktor kontrolündeydi ve her şey de normaldi. Ama doktorlar Caner doğduğunda down sendromlu olduğunu tespit etti. Öğrendiğim an kafama taş yemiş gibi oldum, hatta ilk zamanlar eşime söyleyemedik, kabullenmesi altı ayı buldu.”
 
FOTOĞRAF ÇEKER, BOWLING OYNAR
 
Savaş Ekin, oğlunun durumunu kabullendikten sonra kendisini hemen toparladığını anlatıyor: “Kitaplar okudum, araştırdım. Her yol eğitime çıkıyordu. Anladım ki bu çocuğu ancak eğitimle belli bir seviyeye getirebilirim.  Yıl 1986’ydı ve o zaman Ankara’da zihinsel engelliler için bir devlet okulu yoktu. Biraz araştırdıktan sonra evimizin 25 kilometre uzağında bir okul buldum. Caner dört buçuk yaşındaydı, onu sabah akşam servisle, dolmuşla biz götürüp getiriyorduk. Bu süreci tam yedi sene yaşadık.”
 
Caner için eğitimden başka bir çözüm yollarının olmadığını görünce Savaş Ekin oğlunu okulun da katkısıyla spora yönlendirmiş: “Hem Öğretilebilir Çocukları Koruma Derneği hem de Türkiye Zihinsel Yetersiz Çocukları Yetiştirme ve Koruma Vakfı’nın (ZİÇEV) eğitimde önemi büyük. Çocukları kendi olanaklarıyla yüzmeye götürüyorlardı. Caner de 8-9 yaşlarındayken yüzmeye başladı. Okuldaki antrenörleri de Caner’de ışık gördü ve bu durum oğlumu başarıya götürdü. Caner özellikle spor sayesinde daha sosyal bir çocuk oldu. Spordaki başarıları, sürekli takdir edilmesi onu mutlu etti. Sadece yüzme değil başka hobileri de var. Tiyatro yapar, fotoğraf çeker, bowling oynar. 22 yaşındaki kardeşi Ozan ile de çok iyi anlaşıyor, ona abilik yapıyor. Engelli bir çocuğun bu tür başarılarının olması diğer ailelere de örnek oluyor. Bu da bizi çok sevindiriyor. Bizim amacımız da Caner gibi çocukların toplumla kaynaşmasını sağlamak.”
 
‘SENİN DELİ ÇOCUĞUNU ÇEKEMEYİZ’ DİYEN OLDU
 
Caner küçük yaşta eğitime başlamanın çok büyük faydasını görmüş. Arkadaşları ve öğretmenleri sayesinde sosyalleşmiş, pek çok farklı aktiviteye katılmış. Oğlunun yüzmeyle de okulda tanıştığını belirten Ekin, öğretmenin önemine dikkat çekiyor: “Caner’in ilk öğretmeni bana ‘Caner büyük adam olacak’ demişti. Elbette biz de Caner’in gelişmesi için elimizden geleni yaptık. Ama okulla birlikte gelişimi hızlandı. Birtakım sıkıntılar da çektik. Örneğin küçük yaştayken Caner çok hareketliydi ve komutları algılayışı zordu. Serviste hareket etmek isteyip de talebi yerine getirilmediğinde ağlamaya başlardı. İnsanlar “Ben senin deli çocuğunu çekmek zorunda mıyım?” diyordu. Bu yüzden çok kavgalarımız oldu. Yine de ailece nereye gidersek gidelim, yanımızdan ayırmadık. Oğlumdan karşılıksız sevgiyi ve sabrı öğrendim. Çünkü downlu çocukların eğitimi çok sabır istiyor.”
 
MADALYALARIN SAYISINI UNUTTUK
 
Savaş Ekin, oğlu Caner’in 2000 yılından bu yana katıldığı tüm şampiyonalarda birinci olduğunu gururla anlatıyor: “Oğlum 2003’te İrlanda Özel Olimpiyatları’nda bir altın, bir gümüş madalya aldı. Geçen yıl Kıtalararası Boğaziçi Yüzme Yarışı’nı başarıyla bitirdi, bu yıl da başarısını pekiştirdi.
 
04.08.2012 – Star