ARAYIŞ

[melleseferi]

ARAYIŞ

   Ruhum  öyle  coşkun  ki,  varlığımdan  taşıyor,
Zindan  içinde  mahkûm,  sahralarda  yaşıyor.
 
Yalınız  yaşayamaz,  ona  kardeşler  lâzım,
Aramak  vazifemdir,  diyemem  neme  lazım.
 
İnsan  avına  çıksam,  kâh  güler, kâh  ağlarım,
Binde  bir  tane  bulsam,  derman  diye  bağlarım.
 
Derman  az  ,yaram  ağır,  öksüz  kalp  durma  bağır,
İşitmez  ya,  devam  et,  çünkü  onlar  kör  sağır.
 
Kördür  öyle  bakar  ki; dal endam,  balık ete,
Ak  alnıma  karadır,  lekedir  memlekete.
 
Bu  güruhtan  fayda  yok, ben  insan  bekliyorum,
Yıllardır  kar, fırtına demez  dinekliyorum.
 
Gelin  millet  aşkına , gelin  Allah  aşkına,
Desteklen,  kuvvet  verin,  ben  biçare  şaşkına.
 
Öyle  ya  gören  gözler,  derler  aciz  şaşkındır,
Bilmezler  ki  âlem  dar ,  arza  sığmaz  taşkındır.
 
Taş!  Kuru  sahraları  cennet  edene  kadar,
Haykır da  feriştehler  desinler, acep ne var?
 
Mıknatıs  gibi  çeksin, damarlarımda  kanlar,
Ki  şehidler, gâziler,  arş  üstünde  bakan  var.
 
Görüyor, titriyorlar,âsil ruhlar ağlıyor,
Semadan yüreğime  ılık kanlar damlıyor.
 
Ecdatlarım  şâd olsun,şâd olsun  ruhlarınız,
Uyanacak  muhakkak elbet  torunlarınız.
   M.Avni(Avnullah) ÖZMANSUR