Engelleri Aşmak İçin Görmek Gerekmez

[melleseferi]

Görme engelli Süheyla Köse 2006 yılında Milli Eğitim Bakanlığının engelli yetişkinler için Ankara'da açmış olduğu yaz okuluna katılarak eğitimle tanınmasıyla başladı. Köse, Artvin Zihinsel Özürlüler Derneği’nin teşviki ve imkanlarıyla Ankara'daki eğitime katılma şansına erişti. Ankara Görme Engelliler Okulunda iki buçuk ay süren başarılı eğitimle Barell alfabesini öğrenerek kabartma yazı yazmayı öğrendi. Kurs bitiminde başarılı çalışmalara imza atarak tiyatro grubunda eğitim sonu gösterisi içerisinde yer aldı. Süheyla Köse, burada huysuz kaynana Süreyya Hanım tiplemesiyle dikkatleri üzerine çekti. Yine görme engellilerin salon sporu yaptığı gollbal dalında spor yaptı. Bilgisayar kullanmayı ve geveze programıyla bilgisayarı öğrendi. Kısa süren eğitimle de karanlık dünyasında eğitim ışığı yakarak okur yazar oldu. 37 yaşında başladığı eğitim serüvenine dışarıdan devam ederek önce ilkokul sonra orta ve lise eğitimini 2012 yılında başarı ile tamamladı.
 
Beş buçuk yıla on iki yıllık eğitimini sığdırdı. 43 yaşında olan Süheyla Köse şuan lise eğitimi tamamlamanın gururunu 90 yaşındaki babası Latif Köse ile yaşıyor.
 
Süheyla Köse için babası bir rehber, bir yol arkadaşı, dert ortağı...
 
Süheyla Köse, gazetemize duygularını şöyle ifade etti:
 
" Eğitimdeki uzun yorucu yolda babamla yola çıktık, önceleri kıtaplarımı babam okudu ben ders çalıştım. Daha sonra babamın gözleri eskisi gibi göremez oldu. Bakanlığın kitaplarından sesli kitap CD olarak adresine geldi. Bilgisayarda gece gündüz ders çalıştık, en büyük öğretmenim babam oldu. Bazen eksik kitaplarımızı Radyo 08'de Serdar arkadaşımın okuyarak bana CD haline getirdi. Böylelikle ders çalışabildim. 08 ailesinin benim eğitimim de çok büyük desteği vardır.
 
Kendilerine çok teşekkür ediyorum. Hayatımda en önemli yere. beni eğitimle ulaştıran Artvin Zihinsel Özürlüler Derneği Başkanı Hatice Nur Ersöz’e vefa borcumu okulumu bitirerek ödeme fırsatını Allah bana verdi. Artık lise eğitimimden sonra kendisine söz verdim, üniversite tahsiline de başlayarak uzaktan eğitimime devam edeceğim.
 
Eğitimim boyunca önce ailem her konuda bana destek oldu. İmkanların değerlendirilmesinde teşvik ettiler. Aydın bir ailemin olması benim en büyük kazancımdı. Yıllardır okul okuyamamamın sebebi köyümüzde ve ilimizde görme engelliler için bir eğitim kurumu olmamasından kaynaklanıyor. Yine benim gibi engelli ağabeyim Kemal Köse ise yaşının geçkinliği nedeniyle Bakanlığının eğitimine katılamaması bir anlamda beni üzdü.
 
Ağabeyim benim için fedakarlık yaparak eğitim için her zaman destek oldu. Yaşlı babamla her imtihanda Artvin iline gidip sınavın yapılacağı okulda, ben içerde sınav olurken o dışarıda aynı heyecanı yaşadılar. Son sınavıma 28-29 Temmuz da katıldım. Sınavım oldukça başarılı geçti. Kendimi mezun olmuş sayıyorum. 2012 yılı itibariyle de üniversiteye geçiş sağlayarak halkla ilişkiler veyahutta radyo ve TV bölümünü okumak istiyorum. Tercihi daha sonra yapacağım.’’ dedi.
 
Süheyla Köse açıklamalarının devamında eğitim engelinin azmi sayesinde aşarak kendisi gibi engelli arkadaşlarına 08 Haber aracılığıyla seslendi.
 
"Artvin'de engelli olmak ve yaşamak gerçekten zor ama, Allah bu zorluğu aşmamız için bizlere normal insanlardan daha çok yetenek ve sezgilerimizle hayatta tutunma yol bulma imkanını tanımakta. Ben her türlü işimi hiç zorlanmadan kendim yapan bir insanım.
 
Normal ev hanımın yaptığı her işi rahatlıkla kimseden yardım olamadan yaparım. Evimin temizliğini, yemeğini, ahırda beslediğim hayvanlarımın bakımı, tarlada ektiğim ekimin bakımını tek başına yapmaktayız. Bereket köyünde görme engelli abiyim Kemal Köse ve yaşlı babam Latif Köse’yle birlikte yaşamaktayız. Bizler bir birimizden göz olmaktayız.
 
Bizim gözümüz babam olmakta, hayatımızı bu şekilde devam etmekteyiz. Eğitim insanın hayatına, gerçekleri karanlık dünyamızı aydınlatarak farklı insan olmamıza katkı sağladı.
 
Dünyadan bi haber değiliz. Toplumda dünyada olanlarla anında haberdarız. Atalarımızın dediği gibi eğitim beşikten mezara kadar tespiti çok yerinde. Aslında herkes toplumda hayat okulunu okumaktadır. İnsanlar engin tecrübeler edinmekteler. Hayat okulu mezara kadar sürmekte.
 
Okulda aldığımız eğitimlerle, dünyadaki akranlanmızla oluşan uçurumu kapatmış olmaktayız. Artvin kırsalından Artvin Zihinsel Özürlüler Derneği birçok engellimizi özellikle işitme engellileri de götürerek Ankara da eğitim almalarını sağladılar. Ancak hiç bir gözleri gördüğü halde eğitimlerini tamamlama becerisini göstermediler. Bu arkadaşlarıma üzülmekteyim.
 
Derneğin yaptığı fedakarlığa gereken desteği eğitimlerini tamamlayarak varlık gösteremediler. Bakın bu yıl engelliler için önemli istihdam kapıları açıldı.
 
Diploması olmayanlar başvuru da bile bulunamadılar. Engelli olsa da en az ilkokul ınezunu şartı aranmaktadır. Yıllarca dernek bu konuda bilinçlendirme çalışmaları yapmakta, duyarlı ve kendini geliştirmek isteyen engelli arkadaşlanmıza her zaman yardımcı oldu. Kayıtlarını bile yaptırdılar. Engelli arkadaşlarımız öncelikle eğitim almak için istekli olmalılar sonra ailenin de çok büyük desteğini almalıdırlar.
 
Her iki tarafında bilinçlendirilmesi lazım ve isteki olunması lazım. Artvin gibi zor coğrafyada engelleri aşmak o kazar kolay değil.
 
Biz engelimizden dolayı utanmamalıyız. Kimsenin yardımına muhtaç olmamak için öncelikle kendimiz bilinçlendirmeliyiz, bunu eğitimle geliştirmeliyiz.
 
Devletimiz 2005 yılından sonra engelliler için eğitim, sağlık, istihdam gibi konularda ciddi çalışmakta. ‘Eğitim Her Engeli Aşar’ kampanyasıyla Türkiye genelindeki engellileri eğitime katarak okur yazar yapmaları için hummalı çalışmaktadırlar. Sadece engel arkadaşlarımız il ve ilçelerde Milli Eğitim Müdürlüklerine başvuruda bulunmaları ve hizmet almaları yeterlidir. Engelli arkadaşlarımızı bugün anne babaları yanında onlar bütün hizmetini görmekteler ancak ölümlü dünya kimin ne kadar yaşayacağı belli değil.
 
Evimizde iki engelli kardeş olarak bizim önümüzdeki, rehber ve ışığımız babamızdır. Onlar bu dünyadan göçünce yalnız başımıza kalacağımızı unutmamalıyız. Bakın benim de annem vardı, 12 yıl önce vefat etti. Şuan babam 91 yaşında, halen bizler için çalışmakta biz rehberlik etmekte. Yarınlarımızı yetişkin bir birey olarak bizler düşünmeliyiz. Bunun için mutlaka eğitime ulaşarak toplumsal yaşam becerileri kazanmalıyız." açıklamasında bulunarak engelli arkadaşlarına çağrıda bulundu.
 
Süheyla Köse açıklamasını "Eğitim her engeli aşar" diyerek sonlandırdı.
 
08.08.2012 – Artvin 08 Haber Gazetesi