ŞEHİDİN VEDAI
Bu bayramı dahi kanlı yaş ile,
Geçirdim, sen orda duydun mu anne?
Hicran oldu aşım,dertli baş ile;
Bağrına neşteri, vurdun mu anne?
Nidem (ne edem) dertli gönlüm, ağlasın mı hep?
Kader kollarımı, bağlasın mı hep?
Düşman mavzerini, yağlasın mı hep?
Naçar bu karara, uydun mu anne?...
Malatya’dan Ankara’ya yollandık;
Sağlı sollu Jandarmayla kollandık.
İdam için hükümlendik, pullandık,
Hakk için duaya, durdun mu anne?
Ayrıca hastayım, tâ ciğerimden;
Gurbetteyim, yaram sızlar derinden.
Mektubum alırsan eğer birinden;
Bil ki hayattayım, umdun mu anne?...
Din safında küffar,açmasın gedik;
Millet düşmanları kahrolsun dedik.
Ne fikirler kurduk neler diledik.
Duygumuza memnun oldun mu anne?...
Gayemiz İslâm’dı halimiz ihlâs;
Olmalı diyorduk, bu millet halas.
Yüzlerim olsa da, bu yolda paspas,
Kalbim iman dolu, bildin mi anne?...
Gerçi suçum iftiharım olacak;
Suâlimi Münker-Nekir soracak.
Belki defnim, meleklerle dolacak;
Bir nebze teselli buldun mu anne?..
Hayal oldu artık, eski günlerim;
Koğuştan dışarı çıkmaz ünlerim.
Gardiyan, bir kefen,kefen! İnlerim;
Yorgan beyazını yudun mu anne?...
İşte şimdi burda, muzdarip garip;
Bir hasır üstüne, ömrümü serip;
Küflü duvarlara derdimi verip,
Gitmekteyim, yola vurdun mu anne?...
Anne!Anne! Sanma ki kederliyim;
Bu davanın en gönüllü eriyim.
Ölmek de ne?Ebediyyen diriyim.
Rabbıma helallık sundun mu anne?...
Yanındayım zamân zamân, an be ân,
Kafesten kurtuldu, serbest oldu can.
Ey şehid anası! AVNİ’ye Ğufran.
Neler ihsan etti, duydun mu anne?...
M.Avni(Avnullah)ÖZMANSUR (1954)