ENKAMUDER ve EYAF GENEL BAŞKAN YARDIMCISI SN. LOKMAN GÖK'ÜN, BİR GÖNÜLDAŞIN ANISINA...
İnsanın iki doğum günü vardır. Birincisi dünyaya doğduğu gün, ikincisi bu dünyaya niye geldiğini anladığı gündür.
Ve her canlı ölümü tadacaktır.
Şu vefata bakın. Şu tarihe bakın.
Gece mesajla birbirimizin Kadir Gecesini kutladık. Nasılsın Abi dediğimde, hep dediği gibi "Hamdolsun, yaramaz birşey yok Cann" dedi.
Hiç şikayet etmedi ki zaten. Kalbindeki şükür, coşku, muhabbet yüzüne vurmuştu. Güvenirdiniz, şakalaşırdınız, beraber ibadet de ederdiniz. Babamın vefatında 2 hafta evde yalnız kaldım, yasa gelen iki üç kişiden biriydi. Hediyeler getirdi, soframı kurdu, sabaha kadar dertleştik, yas evinde tek kalan beni şenlendirdi o yaz günü. Şen muhabbetine hayran olurduk hep. 2020'de derneklerinin Bodrum'da düzenlediği tatil etkinliğine beni de kattılar. Birkaç günlük tatilde otelde herşeyi önüme getirdiydi. Birgün yine o güzel grupla birkaç gün tatil yapmayı hayal ediyordum ben de. Sık konuşmasak da uzun uzun tatlı muhabbetli telefonlarla gönlümü alırdı. Hep dualı, iyi dilekli konuşurduk. Sık sık da mesaj atıp hatrımı sorardı. Benden bir yaş büyüktü ancak "Abi" derdik, "Hacım" derdik. Bizim oralarda Anadolu deyimiyle onun gibisine "Ev erkeği" denirdi. Hep gönül alır, evin eksiğini bilir, alır getirir, evini güzelleştirmeye çalışır, iyi de ev işi yapardı. Henüz 4 yıldır birbirimizi tanıyorduk ama 40 yıllık dostluğa dönüştürmüştü yarenliği. Biz engelliler engelsizlere ağır gelecek şakalar yapar, sözler eder kendimizi çok rahat tiye alırız. Abim de öyleydi ve bir kere kırılmadım ona. Birgün tekrar kendi evim olduğunda arasıra ablasıyla gelip, kalıp evimin işleri, yapılacakları, temizliği ile ilgileneceklerini veya onlara yakın yaşasam bana aile olacaklarını söylerdi hep. Arabasında hep semaveri hazır bulunurdu. Sürekli dolaştığı Anadolu yollarında çaysız durmaz, herkese ikram ederdi güzel, gülen yüzlü Abim. Bir başka can dostum ona Lokum Abim derdi. Ruhu hep gençti onun. Hele o "Cann" diye hitap edişi var ya!!!
Son 2 gündür hastaneye kendimi toparlayıp gidemedim. Bugün de öylece uzanıp kaldım 100 küsür nabızla ve söz ettiğim can dostum aradı "hastanede misin?" dedi ve yok deyince "Lokum Abim vefat etmiş" deyip acı haberi verdi. Şimdi döndüm geceki o güzel dualı yazışmaya bakıyorum. İçimi yazmaya döküyorum şimdi. Güçsüzlüğümü bilirdi, az araşırdık ve sohbete susamış Tülin uzun konuştuğu için pert olurdu ve telefonla arayıp zorlamazdı beni. Biz damdan düşmüşler grubu engelli insanlar olarak sınıf, tahsil gözetmeksizin gönüldaşlık düstüruyla, can bağıyla ha konuşarak, ha telepatik bir hoşnutlukla aklımızda tutarız birbirimizi. Aslında sosyolojik bir gerçek de denilebilir durumdur benim de yaşadığım. Ben yavaş yavaş engelli olup engelsizlerin aktif dünyasından, iş hayatından kopunca ve gittikçe yalnız kaldıkça, sosyal medya aracılığıyla yanımda birebir olmasalar da, eskisinden çok fazla arkadaşım oldu. Sokakta pek görünür olmasalar da, kısıtlı, erişimsiz dünyada engelliler birbirini bu yolla daha rahat buluyorlardı belliki. Bu tanışmalar da süzüle azala kaliteli ilişkilere dönüşerek, yine engelsiz dünyadaki arkadaş sayısından daha çok dosta bıraktı kendini. Hepsi uzakta ama manen çoook yakınımda oldular. Bunu hissedebiliyorsunuz da. Bazen engelli oluşumun en güzel yanının bu olduğunu farkedip avunurum ben.
İşte Lokman Abim, bu camiada son yedi yıldır varım ve sen de o gönüldaşlarımdan oldun. Sen de erken ve ergen yaşında sonradan engelli kalanlardandın. Gururla söylediğin şu sözünü hiç unutmadım " Engelliliğim Rab'bimin benim omzuma taktığı apoletlerdir" derdin. İnan ben de bunu hissediyorum. İnsanların acıdığı ve anlamadığı bu durumda olan biz, oysa sanılandan ne farklı ve onurlu hissederiz değil mi?
Gece sahura kalktın, niyet ettin, namazını kıldın ve sabah seni Hak'ka yürümüş olarak buldular ha?
İşte tam da sana göre bir vefat olmuş. Genç yaşta bedenen çektiğin acılarla terbiye edilmiş ruhun, kalbine gömdüğün heveslerin, sevdaların ve güçlenen inancın seni hepimizin duasında istediği o kaliteli ölümü; ayakta, hafif, uçarcasına ölümü sana hediye etti değil mi?
Şu an ruhum biraz daha yalnız kaldı. Sen Kadir Gecesi'nde, erken yaşta göçtün gerçek dünyaya. Gönüldaşlarının sana ulaşmaya şimdi elinde tek dua kaldı.
Abim hakkını helal et, benden yana minnetle helal olsun. Hala şoktayım ve şırıl şırıl akan gözyaşlarımla mesajlarına bakıyorum Abi. Eskisi gibi ağdalı ağlamaları bırakalı çok oldu, gücüm de yok. Sen hep benim şu yalan Dünya'daki mücadelede huzur, neşe veren anılarına sığındığım dingin liman olacaksın.
Rab'bim sana rahmetiyle muamele etsin, mekanın Cennet olsun. Peygamberimize komşu ol inşallah. Dünya hayatında dualarında Ahiret adına dilediklerin kabrinde olsun.
Değerli ailenin, ENKAMUDER, EYAF, TCDD mensuplarının ve engelli camiamızın başı sağolsun.
Bu çook duygusal kız kocaman eksildi. Ben şimdi kime nazlı nazlı içimi dökeceğim?
İnsanın iki doğumgünü vardır dedim ya.
Allah dileyenleri İkinci doğum günü olan dünyaya niye geldiğini farkettiği güne bir an evvel kavuştursun. Hayatın anlamına vararak yaşayıp huzurla göçmek duasıyla.
Lokman Abim, Hacım, sen manaya varmıştın. Gerisi laf-ı güzaf. Ağlasam da, Rab'bine, gerçek sevgiline kavuştuğunu bilmek teselli veriyor. İşte öyle😪🤲.
Canlar kırmayın birbirinizi, bu dünyaya değmiyor.
Zira bir ezanla bir sela arasındaki hükmümüz çok kısa sürüyor.
Üstünlük yarışında herkes kendini yeğliyor.
Oysa ölüm verilen her nefesle bir nefes daha yaklaşıyor.
Tüm ünvanlardan ari sadece insan olanlara selam olsun
Duayla kalın, iyi geceler 🤲.
Anına saygıyla Abim.🌹
Tülin Erol 28.4.2022
kayseri de Bir ilk Kiralık Akülü Tekerlekli Sandalye Kayseri de Kiralık Tekerlekli Sandalye Kayseri de Kiralık Çocuk Tekerlekli Sandalyesi 0544 716 20 45
Kayseri Engelliler Derneği Telefon 0533 392 33 88
