YETTİ AMA...
NORMALİNE DÖN!
İlaçlardan beyni uyuşuk, kaslarında gittikçe artan gerginlik ve tutukluklara inat yataktan kalkma başarısını sağlamaya yeminli ruhum inandıklarını yapmak istediği için bu sabah da ayaklandı çok şükür. Üstelik engelliler konusunda yapılması gereken bir çalışma adına da değerli bir telefon geldi. Hemen canlandım. Salı'dan beri gitmeye yeltenip gidemediğinim liseye gitmek üzere hazırlandım. Böylece tünelin ucundaki ışığa gitme hedefiyle bir engellenen için yolda başıma gelebilecek erişimsizlik sorunlarını da göze alabilecektim.
Bodrum merkezde yaşarken tek başıma manuel tekerlekli sandalyemle, bavulumu alıp uçakla gitmem gereken yerlere veya hastanelere gitme maceralarımı ve gözükaralığımı çevrem ve takipçilerim iyi bilir. Ancak 28 Şubat'tan beri Mumcular'da ana caddeye kendi kendime 2 kere çıktım ve B.B. engelli aracıyla da 3 kere hastane ve bir kere de Engelli Haftası etkinliğimiz için Kızılay adına yıllardır gitmediğim Oasis AVM' ye gittim.
Evde evde evde...
Çok uğraşım var, vakit yetmiyor. Ancak insansız kalmak çok yıpratıcı bir durum. Bir merhabayı hesapsızca söylemek çok değerli bir duygu. Kediler yok, sokakta oynaştığım yaşlı bir köpek var. Saksılardaki salyangozcuklar, yapraklar da artık bir yere kadar. Dokunmak, sarılmak nerede? Çoğumuz pandemide bunları bir yerde düşürdük, unuttuğumuz için de bulamıyoruz artık.
Evet, Google'dan okula giden yolun ekran görüntülerini alıp öğle sıcağında yola çıktım. Yolun ortasına yakın yere, yol boyu parkedilmiş arabaların solundan, yolun ortası sayılacak bir mesafede ilerledim. Kaldırım denedim, olmadı. Engebe, asfalt çakılları, moloz, çöp konteyneri döküntüleri ve kaldırım sonu rampanın olmayışı bilinen sorunlar. Dön 200 metre geriye ve yoldan kelle koltukta devam et. Karşıdan gelen ya telefona bakması, konuşması ya da yanındakiyle muhabbet nedeniyle sizi görmüyor. Bu da klasik bir durum. Bazen kornalar insanı dürtüyor. Neyseki sora sora paralel bir arka yoldan gayet kestirme şekilde okulu buldum. Eve yakın ana caddede giremediğim marketlere alternetifler, işime yarayacak dükkanlar derken bir parça daha buraya ait hissetmeye başladım. Bahçeler, yeni olmuş dutlar, koruğa durmuş asmalar...
Aslında Mumcular'da köydesiniz ancak pek de iyi olmayan yapı malzelemeri ile yapılmış apartmanımsı beton kitleler, yığınla alt ve üst yapı eksikleri üzerine kurulmuş ne yazık ki. Kaldırımlar inşaat, dükkan veya işletme atıklarıyla bütünleşmiş neredeyse. Yani herşey sağlam insanlara bile oldukça engelleyici ve yeni sakatlıklar yaratma riskiyle arz-ı endam halinde. Pandemiyle artan kırsala yerleşme ve betonlaşma nedeniyle Bodrum'dan çok uzaktaki bu yerleşim yerinde de kiralar uçmuş durumda. İşinize gitmek için iki dolmuş kullanmaksa normal bir durum. Yol parası kiraya eklenince yorgunluğu yanınıza kâr kalıyor. Biz 6-7 bin liralık kiralardan kaçıp buraya geldik. Yaşadığımız mahrumiyetlere "olsun enkaz altında veya Ukrayna'da değilim" diyerek dayanabildim. Hani, başınızı sokacak yer mezar deseler tamam dedirtiyor hayat.
Neyse böylece ayların ruhumda birikenlerini biraz yazmış oldum bu sayede.
Tülin sokağa çıktı, hedefine ulaştı. Lisede harika zaman geçirdi. Diğer ilkokula bile gitti. Sonunda pazar yerini buldu. Üretim hayatının en önemli noktası pazardır onun için. Yolda yol tarifi sorduklarının Tülin'in telefon numarasını isteyeceği kadar güzel dokunuşlar yaşadı. Çok güzel temaslarda bulundu. İnsani iletişim açlığını bastırdı.
Ve Bodrum Kızılay Engelli Teşkilatı adına bu iki okulda çalışmalara davet edildi.
Gençler, çocuklar ona hep iyi gelir. Okullar ise hep ikinci meslek mekanı oldu.
Varsın doktor hastalığın ilerliyor desin. Hac'ca giden minik karıncanın niyeti misali son anıları bu yola ait olsa da, yola devam edecek Allah'ın izniyle.
Hep hayat dışarıda derim ya. Bugün çok değerli şeyler başardım sonunda.
Mumcular'ı yenmeye başladım.
Öğretmenlerim çok teşekkür ederim 🙏.
Engellenenler sokakta...
Engellenenler hayatın içinde...
Bağımsız yaşam haktır...
Erişilebilirlik ve ulaşılabilirlik herkes için haktır.
Sevgi ve sağlıcakla kalın insanlarım.
Tülin Erol 26.5.22 Mumcular
Kayseri de Bir ilk Kiralık Akülü Tekerlekli Sandalye Kayseri de Kiralık Tekerlekli Sandalye Kayseri de Kiralık Çocuk Tekerlekli Sandalyesi 0544 716 20 45
Kayseri Engelliler Derneği Telefon 0533 392 33 88
