Hayatımda ilk önce SEVMEYİ öğrendim

[melleseferi]

Hayatımda ilk önce SEVMEYİ öğrendim çünkü

sevdikçe kendimi hisssettiğimi öğrendim.
AFFETMENİN ne olduğunu anladım ve affetmenin
aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm.
Bir gün geçmişime baktığımda PİŞMANLIĞIMDAN
üzülmediğimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü.
Birisini HATIRLAMANIN aslında ufak bir telefon
görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.
Aslında BANA DEĞER VEREN İNSANLARIN çok
yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep
uzaklarda olduğunu anladım.
Birisini kırdıktan sonra ÖZÜR DİLEMENİN aslında
beni ben yaptığını anladım.
SEN BENİM İÇİN ÖNEMLİSİN kelimesinin
verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.
Bir yerden sonra KELİMELERİN mana ifade
etmediğini biliyorum.
Sahilde yürür ve düşünürken birinin de beni
DÜŞÜNDÜĞÜ duygusu beni sevindiriyor.
MUTLU OLMANIN aslında bir kedinin güzel bir
anını yakalamak kadar basit olduğunu anladım.
KAÇIRDIĞIM FIRSATLARIN aslında bana yeni
fırsatlar yarattığını gördüm.
Yıldızların benim için parladığını görmeyen
gözlerim, gün geldi HAYATIMDAN KAYAN
YILDIZLARIN gömüldüğü maziyi unutması
gerektiğini anladım.
GÖZLERİN kelimelerden daha önemli olduğunu ve
yalan söyleyemediklerini biliyorum.
Hayatımda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi
yanımda göreceğim, çünkü onların bana değer
verdiklerini biliyorum.
TELEFONUN 160 karakterine üzüntünün,
mutluluğun, yıkıntının sığdığını gördüm.
YAŞAMIN YAŞAMAYA DEĞER OLDUĞUNU VE
İSTERSEM MUTLU OLACAĞIMI ÖĞRENDİM..